سخنرانی در کنفرانس سازمان آزادی زن
شهلا نوری
خانمها و آقایان، حضار محترم! با سلام و خوش آمدگویی. من به فارسی صحبت می کنم و ترجمه انگلیسی آنرا روی صفحه پشت سر ملاحظه می کنید.
کنفرانس امروز در آستانه روز جهانی منع خشونت علیه زنان برگزار میشود. تم کنفرانس امسال موقعیت زنان در شمال آفریقا و خاورمیانه است. با اینکه ستم بر زن مختص این منطقه نیست اما این منطقه از کره زمین به دلیل اتفاقات سالهای اخیر که به “بهار عربی” معروف شده و به پاییز غم انگیزی منجر شد، ویژگی خاصی دارد. همه شاهد بودیم که در متن مبارزات مردم و بخصوص زنان با دیکتاتوری و فقر و جنایات پلیسی دولتهای منطقه، اسلامی سیاسی دست بالا را پیدا کرد. اوضاع زنان از گذشته بدتر شد. اذیت و آزار زنان همراه با تجاوز جنسی، اسحله ای شد در دست اسلام سیاسی و نیروهای امنیتی جهت ارعاب زنان.
۳ سال از آن روزها گذشته است و ما شاهد بسیاری از کنفرانسهای جهانی بودیم که حتی ۱ ساعت از جلسات پر خرج خود را به موقعیت زنان این بخش از جهان اختصاص ندادند. همان ها که در اجلاسهای جهانی می نشنید و از حقوق زن حرف می زنند ساکت نشستند تا دولتهای غربی به رهبری آمریکا همراه با دولتهای جدید اسلامی و جنبش اسلام سیاسی با ایجاد جنگ داخلی شرایط زندگی کارگران و زنان را وخیم تر از گذشته کنند.
امسال هم روز ۲۵ نوامبر می آید و همین نهادهای بین المللی مجداد خطابه های خالی از خاصیت اجرایی صادر می کنند و به خانه های خود برمیگردند. آنها نمایندگان دولتهایی هستند که این گونه فقر، اعتیاد، خشونت، فروش زنان و کودکان را به کارگران و زحمتکشان جامعه جهانی تحمیل کرده اند. در این گونه کنفرانسها هرگز اشاره ای به مسائل بنیادی در رابطه با ستم کشی زن نمی شود فقط با ژستهای رفرمیستی و افکار سازی حول دکترین نسبیت فرهنگی، به دولتهای مذهبی پیام می دهند که با خاطر آسوده بخوابند و به زنان در کشورهای خودی پیام می دهند که قدر “دمکراسی” را بدانند.
همه جا صحبت از این است که ستم بر زنان با تاريخ بشر عجين بوده است. همه جا صحبت از این است که تبعیض و خشونت علیه زنان در همه جای جهان از اشکال مشابهی برخوردار است. اما در همین جلسات که با مبالغ میلیونی و سرسام آور برگذار می شود هرگز اشاره ای به جهانشمول بودن حقوق زن نمی شود. حقوق زن در کشورهای اسلام زده به فرهنگ ملی و مذهبی دولت حاکم بر جامعه حواله داد می شود. وضعیت دنیای امروز بگونه ای است که دیگر بحث از تبعیض براساس جنسیت و نابرابری اقتصادی حتی در کشورهای غربی هم به دلیل جامعه طبقاتی، حق مطلب را بیان نمیکند چه برسد به کشورهای تحت سلطه مستقیم مذاهب و از همه وحشی تر نوع اسلامی آن.
روزانه هزاران زن در افغانستان، پاکستان، عراق، سوریه، یمن، عربستان مورد سو استفاده جنسی، خشونت خانوادگی، قتل ناموسی، ازدواج اجباری، خرید و فروش و استثمار برده وار قرار می گیرند. دنیای امروز در جنگ و نفرت قومی و مذهبی و نسل کشی و زن ستیزی و کارگر کشی غرق شده است. عقبگردهائی که سرمایه و جنبش های ارتجاعی و ایدئولوژیهای منحط به بشریت تحمیل کرده اند، نه فقط آرمانخواهی و تحقق ایده های قدیمی را به حاشیه رانده است بلکه سطح توقع انسانها از خود و از جامعه را بشدت تنزل داده است.
تعرض دو قطب تروریسم دولتی آمریکا و متحدینش و تروریسم اسلامی سالهاست که دنیا را به معضلات جدیدی روبرو کرده است. تعرض اسلام سیاسی به دستاوردهای مدرنیسم و سهم خواهی آن از سرمایه داری جهانی با حملات تروریستهای اسلامی تحت نام داعش آخرین ورژن تعرض به زندگی زنان در خاومیانه است. بنا به همین دلایل مصافهای پیش روی جنبش آزادی زن در این مناطق بدون سازمانیابی علیه اسلام سیاسی و حکومتهای متبوع اسلامی آن ممکن نیست.
تا آنجا که به ایران بر می گردد سازمان آزادی زن امروز یک نقطه امید جنبش آزادی زن در ایران است. امروز که زنان بیش از هر زمانی در جنگ با رژیم اسلامی بعناوین مختلف تلاش میکنند، یک پتانسیل قوی انقلابی در جامعه وجود دارد که باید توسط یک سیاست انقلابی بسیج شود و بمیدان آید. این امر سازمان آزادی زن است. این سازمان میتواند و باید این افق را داشته باشد که پرچمدار آزادی زن در ایران و الگوئی برای رهائی زنان در کشورهای منطقه باشد.
زنده باد آزادی زن!
