در دفاع از مردم فلسطین و در محکومیت نسل کشی متحد شویم!

سخنرانی در کنفرانس، نسل کشی در غزه، جنبش حق زن کجا می ایستد؟

آذر ماجدی

در شرایط دهشتناکی زندگی می کنیم. برای اولین بار در تاریخ، بقول بلنا نی هارلی، وکیل ایرلندی، بشریت دارد یک نسل کشی را بشکل زنده بر روی تلفن و تلویزیون های خود نظاره می کند؛ تصاویری که توسط قربانیان فیبمبرداری شده است. این دنیایی است که در آن زندگی می کنیم. دنیا همه ما را به عمل فرا می خواند؛ سکوت را باید شکست. در کنار قربانیان باید ایستاد و متجاوزین را قویا محکوم کرد.

۱۶۹ روز قتل عام، شکنجه و گرسنگی. ۳۳ هزار نفر به قتل رسیده اند، شامل ۱۳ هزار کودک؛ بسیاری مجروح، معلول و ناپدید شده اند. تمام شهرها، ساختارهای شهری و زندگی، مدارس و دانشگاه ها و بیمارستان ها بمباران و با خاک یکسان شده اند. ارتش اسرائیل در همین چندروزه به بیمارستان الشفا، بزرگترین مرکز درمانی غزه، حمله کرد. بیمارستان را کاملا ویران، بسیاری را به قتل رساند، و عده ای را دستگیر و شکنجه و اعدام نمود.

علیرغم تمام پروپاگاندا و دروغ ها، صرفنظر از اینکه چه روایتی از ۷ اکتبر را پذیرفته باشید، باید اعلام کرد که این جنگ ۷ اکتبر آغاز نشد. ۷۵ سال پیش شروع شد. از اینروست که آن را نکبۀ دوم نامیده اند.

تاکنون همه باید متوجه شده باشند که این فقط جنگ اسرائیل نیست؛ جنگ اسرائیل، آمریکا و غرب علیه فلسطینی ها و برای نابودی گسترده تر منطقه است. بدون حمایت آمریکا، اسرائیل قادر نیست یک روز به این جنگ ادامه دهد. و هنوز هیچ پایانی بر این کشتار و ویرانی متصور نیست. بنظر می رسد که جنگ در حال گسترش در منطقه است. تمام دولت های منطقه در این نسل کشی سهیم اند. لفاظی های بی مایه و ژست های سینمایی در دفاع از آتش بس، فقط مصرف داخلی دارد؛ برای مقابله با خشم مردم شان است. از همه مضحک تر شاه اردن بود که از هواپیما بر سر مردم غزه کمک پرتاب می کرد. دنیای واقعی را با هالیوود عوضی گرفته اند.

در شرایط هولناکی زندگی می کنیم. سیاست های دست راستی سریعا تصویب و حاکم می شوند. دولت های غرب آزادی بیان و آزادی های سیاسی و حق ابراز نظر مخالف و اعتراض را سلب می کنند.

دوران تاریکی است، اما نور را نیز می توان دید. نور انسانیت، عشق به همنوع و عدالت. میلیون ها نفر در سراسر جهان به خیابان ها آمده اند تا حمایت و همبستگی خود را به مردم فلسطین و خشم و انزجار خود را به اسرائیل، آمریکا و حکومت های غربی ابراز کنند. این به زندگی معنا می بخشد. همانگونه که رفعت العرعیر، شاعر فلسطینی، قبل از مرگش  در این شعر تاریخی گفت:

“اگر قرار است بمیرم

بگذار امید بیاورد

بگذار یک قصه باشد.”

این تراژدی انسانی به یک جنبش امید بخش وسیع جهانی دامن زده است. این نسل کشی چشمان بسیاری را گشوده و موجب هشیاری و آگاهی میلیون ها نفر شده است. نقاب های پروپاگاندا، دروغ و ریا دریده شده است. مردم وارد میدان شده اند و برای انسانیت، عدالت و آزادی مبارزه می کنند.

. بگذار آزادی بیاورد؛ بگذار برابری بیاورد، بگذار تاریخ بسازد.