شهلا نوری:
بحث گودرون شمین و تلاش او برای جواب به نوشته پروین کابلی و نقد او از زاویه برخورد حزب فمینیست به “فاندامنتالیسم در حوزه اطراف شهر” را خواندم. گودرون شیمن در بخشی از جوابیه خود به پروین کابلی می نوسید: “همه باید به حقوق خود آشنایی داشته باشند و مکانی برای مراجعه در صورت تعدی به آن” وجود داشته باشد اما خواست ممنوعیت حجاب از نظر ما راه درستی نیست. ما مدافع آزادی استفاده یا عدم استفاده از حجاب، بدون ایجاد تنفر و خشونت هستیم”.
من هم مدافع آزادی انتخاب نوع پوشش هستم اما نقد من به دیدگاه گودرون شیمن در مورد حجاب بعنوان تلقی ایشان از حجاب بعنوان نوعی از پوشش است. از نطر من حجاب یک سمبل اسلامی است. که افراد بزرگ سال حق دارند از آن بدون اینکه مورد خشونت یا تنفر قرار بگیرند استفاده کنند یا استفاده نکنند. اما وقتی که در مورد حجاب کودکان صحبت می کنیم اجازه نداریم خود را پشت این نظریه پنهان کنیم. پنهان شدن پشت بحث آزادی پوشش فرار کردن سیاستمداران از بحث ممنوعیت حجاب کودک و بدست آوردن دل مسلمانان است. کودکان در مقابل فشار والدین و عقاید مذهبی آنها حق دفاع از خود را ندارند. نظریه مبتنی بر تفکر نسبیت فرهنگی نه تنها موجبات خسارات جدیدی به کودکان را فراهم می کند بلکه ابزاری است برای جدا سازی. چه کسی از حقوق این کودکان در مقابل حق تملک والدین بر کودک دفاع خواهد کرد؟ بارها شاهد بوده ایم که باج دادن به صاحبان دین و اعطای “چهره انسانی” به آن هیچ گونه کمکی به پیشگیری از خشونت نکرده است. ما موظف به مقابله با ارتجاع مذهبی و ناقضان حقوق کودک هستیم. ممنوعیت حجاب کودکان پایه ای ترین خواست یک فمینیست است که تصمیم ندارد به ساز مذهب برقصد!
شهلا نوری: مسئول سازمان آزادی زن – سوئد و خانه مدوسا – گوتنبرگ
متن بالا ترجمه مطلبی است که در نشریه خبری آفتون بلادت به چاپ رسیده. اصل مطلب و دسترسی به مطالب قبلی مربوط به این بحث در لینگ زیر موجود است.
