حماسه کوبانی

سیاوش دانشور:

کوبانی برای آزادیخواهان در گوشه و کنار جهان، عزیز د‌ردانه ای شده که هر دقیقه اینجا و آنجا جویای حالش هستند. نفس ها در سینه حبس شدند که سرنوشت کوبانی چه خواهد شد؟ کسانی که اینروزها کوبانی به مشغله اصلی شان تبدیل شده و با امید و اضطراب لحظه به لحظه اخبار و تحولات مربوط به کوبانی را دنبال میکنند، بیشمارند. بعید میدانم حتی اسم کوبانی قبل از این رویدادها به گوش بیشتر دوستداران و حامیان امروزش خورده باشد. قهرمانی جمعی و فردی در دفاع از حرمت و آزادی خویش، چهره زنانه این مقاومت توده ای، و عزم قاطع تقابل توده ای با تروریسم اسلامی و دست پروده های سرمایه داری امروز، فی الحال برگ زرینی به تاریخ بشریت آزادیخواه افزوده است. چهره مصمم و دوست داشتنی و مملو از امید زنان و مردان جوان کوبانی، سمپاتی و محبت عمیقی را ایجاد کرده است. در این روزهای سرنوشت ساز نباید از هیچ تلاشی برای کمک به کوبانی دریغ کرد. با اینحال تصویر روزهای آتی هرچه باشد، کوبانی پیروز شود و یا سقوط کند، فی الحال کوبانی به حماسه تبدیل شده است و به همین عنوان در آینده به آن رجوع خواهد شد.

راز کوبانی چیست؟
منشا این جاذبه قوی که جهان را به تکاپو انداخته است چیست؟ نه اسلحه بدست گرفتن و نه مبارزه مسلحانه امری جدید است و نه صرف این اقدام ماهیتی پیشرو و انقلابی دارد. کم نیستند که در خاورمیانه و شمال آفریقا سالهاست اسلحه بدوش گرفتند و میجنگند. گروههای متفرقه جنبش اسلام سیاسی و نژادپرستان و قوم پرستان از این جمله اند. نیروهائی که بجز تعدادی مسخ شده و از خود بیگانه و اجیر شده توسط شبکه مساجد و تروریستها و لمپن ها هیچ انسان واقعبینی را جذب نمیکند. کوبانی اما از جنس دیگری است. اینجا نه بحث “کیش اسلحه” است و نه بقول اصلاح طلبان حکومتی ترویج “راهکارهای خشونت آمیز”! اینجا مردم واقعی، زن و مرد و پیر و جوان، بدون اعلام جنگی به کسی، از خانه و حرمت و حقوق و آزادی خویش دفاع میکنند و تن به قدرت و توحش اسلامی داعش و سیاست سازندگان و حامیان داعش نمیدهند.

کوبانی گوئی به گوشه ای از سنت مبارزاتی و تاریخ واقعی جنبشهای اعتراضی و آزادیخواهانه در جهان تلنگر میزند که برای مدتها زیر گرد و غبار و آوار تبلیغات دست راستی و واقعیات مادی و خشن دنیای امروز دفن شده بود: اعمال اراده و مبارزه و مقاومت توده ای! الگوئی که تاریخی بسیار قدیمی دارد اما در چهارچوبی جدید و در متن تقابل دولتها و نیروهای متفرقه مرتجع و تروریست، افق جدیدی پیش روی مردم اسیر ارتجاع و بربریت سرمایه داری در کشورهای منطقه و جهان میگشاید. راز کوبانی در آزاد زیستن و متکی شدن به قدرت توده ای و ابتکار انقلابی برای اداره جامعه است. کوبانی مدل جدیدی را پیش رو میگذارد که نقد اجتماعی نظامهای قومی و مذهبی و دیکتاتوریهای خشن سرمایه داری در منطقه است. کوبانی از آزادی عمل انسانهای واقعی شروع میکند و قانون و قدرت و همه چیز را به این آزادی عمل و اعمال قدرت توده ای منوط میکند. کوبانی خفت و خواری اسلامی و جامعه مورد نظر تروریسم اسلامی را نمی پذیرد. علیه آن بپا خواسته است و متحدانه و قهرمانانه میجنگد.
بارقه های یک نظم نوین
مقاومت توده ای کوبانی و حاکمیت سه کانتون کردستان سوریه خلاف جریان است و بارقه های نظم نوینی را بدست میدهد. تاریخ اعمال حاکمیت دوفاکتو و کوتاه سه کانتون کردستان سوریه با استقرار قدرت توده ای و شوراها و ارگانهای اعمال اراده جمعی شکل گرفته است. این حاکمیت دوفاکتو، کارنامه فساد و آدمکشی و سرکوب و مزدوری ندارد. این نظامی سکولار است که نقطه مقابل نظامهای حاکم سلطنتی و موروثی و عشیرتی و مذهبی و قومی در منطقه است. این قدرت جدید برخلاف حکومتهای اسلامی و استبدادی و ناسیونالیستی منطقه ضد زن نیست بلکه زنان یک ستون مهم اعمال قدرت توده ای و فرماندهی و اداره جامعه اند. برابری زن و مرد یک اصل حاکمیت سکولار کانتون های کردستان سوریه است. زنان از برابری سخن میگویند و یگان ویژه زنان یک بازوی مبارزه و مقاومت توده ای شورانگیز علیه تروریسم اسلامی است. این نظام ارتش حرفه ای و مافوق مردم ندارد و نیروی میلیس توده ای و داوطلب وظیفه اداره امنیت و حفاظت از جامعه را بعهده دارد. در این دوره کوتاه میان این مردم، برخلاف کشورهای همسایه، علیه مردم منتسب به این و آن قوم و مذهب تحریک نشده و تبعیضی در حق آنها روا نشده است. این قدرت توده ای طرفدار حقوق و حرمت انسانی کودک است، در قوانین اش حتی در زمان جنگ احترام به کودک و حقوقش را پاس میدارد. این نظم ضد تروریسم و ایدئولوژی عهد عتیقی ای است که برابری حقوقی و اجتماعی انسانها را نفی میکند. این قدرت توده ای از ارزشهای انسانی سخن میگوید و با هر تعبیری که از آزادی بشر دارد، تنها جریانی است که در متن سناریوی سیاه در عراق و سوریه حرف و عمل متمایزی از بقیه قدرتهای حاکم دارد. این نیروهای داوطلب یکبار تروریست های القاعده را بیرون راندند و سرجای خود نشاندند و اکنون مدتهاست که قاطعانه مقابل جنایت و توحش و تجاوز داعش و حامیان داعش ایستاده اند. این قدرت توده ای علیرغم تمام محدودیت هایش بهترین و آزادترین نظم سیاسی در منطقه را نمایندگی میکند.
چرا کوبانی تنهاست؟
آمریکا و ناتو، ترکیه و قدرتهای منطقه، ناسیونالیسم کرد در کردستان عراق و هر بنی بشری امروز میداند که آنچه در کوبانی میگذرد یک جبهه جدید و متفاوت از مبارزه با تروریسم اسلامی است. ظاهرا آمریکا و ائتلاف بین المللی “علیه تروریسم و داعش” میجنگند و مردم در کوبانی نیز همینطور. اگر میبینید که کل این مدعیان دروغین “مبارزه با تروریسم” نظاره گر اوضاع اند و در انتظار سقوط کوبانی و در خون غرق شدن آن لحظه شماری میکنند، از سر همکاری با داعش نیست، بلکه هدف اساسی آنها تقابل با الگوی جدیدی است که در گوشه ای از جهان بشریت آزادیخواه و متمدن در مبارزه علیه تروریسم اسلامی پیش رو نهاده است. الگوئی که اثباتا نقد تروریسم دولتی است و سیاست ها و اهداف دولتهای مرتجع و قلدری میلیتاریستی آمریکا و ناتو را تحت عنوان “مقابله با ترور” نمی پذیرد. آمریکا و موئتلفینش زیر عنوان “جنگ طولانی با ترور” به ایجاد و تسلیح گروههای تروریست و آدمکش از جمله داعش و استقرار حکومتهای اسلامی و تروریست میدان دادند. الگوی کوبانی علیه این سیاست است و راه جدیدی را به مردم اسیر ترور و تحجر در عراق و سوریه و لیبی و کل منطقه نشان میدهد. تروریسم اسلامی و تروریسم دولتی به همدیگر پلاتفرم میدهند. به بهانه و توجیه “مقابله با خطر تروریسم” ماشین میلیتاریستی و تروریسم هوایی را زیر پوشش “عملیات بشر دوستانه” بمیدان می آورند و هر روز بحران و جنگ و تروریسم را در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا تعمیق میکنند. غرب از دوران جنگ سرد برای تقابل با چپ و کمونیسم و جریانات و جنبشهای سکولار و سوسیالیست به اسلامیون پر و بال داد. امروز نیز “جنگ علیه ترور” همان اهداف را دنبال میکند. علیه یکی از هیولاهای دست پروده خودشان جنگ راه انداخته اند و در این مسابقه تروریستی زندگی و امنیت و آزادی مردم جهان را گرو گرفته اند. جنبش اسلام سیاسی نیز با اتکا به ترور و وحشت سهم خود از قدرت و حاکمیت را طلب میکند. داعش با خلافت اسلامی جهان را به عهد بوق برمیگرداند، بازار برده فروشی زنان دایر میکند، تجاوز جمعی و سر بریدن و هر جنایتی را میخواهد “عادی” کند. از پول و آموزش و اسلحه پیشرفته اربابانش برخوردار است و به همین دولتها نفت میفرشد و بعنوان ابزار رقابتها و سیاستهایشان کار میکند. هر دو، تروریسم دولتی و تروریسم اسلامی، به ترور و تحجر دامن میزنند و جهان را به عقب میبرند تا هرگونه صدای آزادیخواهی را منکوب کنند. مبارزه با تروریسم کار بشریت آزادیخواه است. بشریتی که نفعی در اهداف تروریستها ندارد. کوبانی امروز این قطب سوم و آزادیخواه علیه ترور و تحجر را نمایندگی میکند.
کوبانی را تنها گذاشته اند تا معادله تاکنونی تغییر نکند. از نظر قدرتهای جهانی و منطقه ای، کوبانی حتی اگر سلاخی شود نباید به مدل و الگو و امیدی برای رهائی از ترور و تحجر سرمایه داری تبدیل شود. پیام کل صف دمکراسی غربی و ناتو و “ائتلاف ضد تروریسم” و ارتجاع منطقه ساده است: قیام و بپاخاستن توده ای برای آزادی بیفایده است! مقاومت توده ای علیه تروریسم بیفایده است! اگر دردی دارید باید از ناتو و پنتاگون دریوزگی کنید! بربریت قرن بیست و یکمی سرمایه حکم میراند!
و کوبانی میگوید: تا آخرین نفر ایستاده ایم! شرم به همه شما ریاکاران که دستجمعی علیه کوبانی متحد شده اید! کوبانی کوچولو و رزمندگان قهرمانش به تنهائی نقاب از چهره کل این جریانات کشیده است و ماهیت ارتجاعی و ضد انسانی شان را برملا کرده است! کوبانی تاوان حقانیت اش را پس میدهد، اما تاوان اصلی را در دراز مدت کسانی خواهند پرداخت که امروز مثل لاشخورها کمین کرده اند تا بر اجساد قهرمانان کوبانی پایکوبی کنند! کوبانی انرژی خفته ای را آزاد کرد که فردا از هر گوشه کشورهای منطقه سر بلند میکند! کوبانی امروز تنهاست اما فردا همه جا کوبانی میشود! کوبانی حماسه شد و حماسه میماند! زنده باد مقاومت توده ای کوبانی!

۲۰۱۴-۱۰-۱۰