طبق عادت روزانه مشغول نگاه به سایتهای گوناگون بودم که تیتر این خبر(ازدواج پاپاپای؛ دردسرهای یک سنت یمنی) توجه ام را جلب کرد. زندگی مشترکی که بر اساس ازدواج پایاپای ساخته می شود بخشی از رسوم قبیله ای مردم یمن است. معمولا دختری از یک خانواده به عقد پسری از خانواده ای دیگر در میایید به این شرط که آنها هم دختر خود را به عقد پسر خانواده مربوطه درآورند. در صورتیکه هر دو زوج جوان با هم به تفاهم برسند مشکل حقوقی ایجاد نمی شود. ولی وقتی یکی از زوجین به اختلاف برخورد کند و مرد تصمیم بگیرد همسر خود را به خانه پدرش بفرستد خانواده دیگر هم عروس خود را وادار به جدایی می کند. طبق سنتهای اسلامی بچه ها هم نزد پدر و خانواده پدری می مانند.
استبداد سیاسی، سنتهای باقی مانده از زندگی قبیله ای و سلطه اسلامی مانع بزرگی در مقابل زنان است. یمن فقیرترین کشور جهان عرب می باشد. نیمی از جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می کنند. بیش از ۷۰ درصد زنان در یمن بیسواد هستند.
یمن از نظر شاخص شکاف جنسیتی (تفارت میان دو جنس در چهار بعد سیاسی، اقتصادی، آموزش، بهداشت) در میان دیگر کشورهای جهان رتبه آخر را دارد.
زنان یمن در زمان خیزشهای توده ای در منطقه به خیابانها آمدند تا گوشه ای از خواستهای خود را به کرسی بنشانند. اما بر اساس گزارشات آژانسهای بین المللی، وضعیت زنان بعد از این تحولات بسیار وخیمتر از گذشته شد. بر اساس گزارش آژانس بین المللی آکسفام: یک چهارم از زنان یمنی با میانگین سنی ۱۵ تا ۴۹ سال از سوء تغذیه رنج می برند.
اتفاقی که در یمن افتاده شبیه اتفاقات لیبی، سوریه، افغانستان، پاکستان و عراق است. فشار باندهای اسلامی زندگی زنان در این مناطق را صدها سال به عقب برگردانده است. اسلام سیاسی همه تلاش خود را جهت سرکوب خواستهای زنان به بهانه “غرب ستیزی” انجام خواهد داد. آنها با هر آنچه که نشانی از برابری طلبی سیاسی و اقتصادی و اجتماعی زنان داشته باشد به بهانه جلوگیری از پیشروی فرهنگ غربی و “بیگانه” مخالفت می کنند تا زنان را به خانه و نقش تعریف شده قبلی شان بر گردانند با اسم رمز “حفظ منافع ملی”، “آبروی ملی” و “فرهنگ اسلامی”، آپارتاید جنسی را بر جامعه حاکم کنند. زنان در کشورهای اسلام زده باید علیه سلطه کثیف اسلام سیاسی و آپارتاید جنسی بپاخیزند!
